مارگوت وار

ما که نشسته ایم اینجا و به دور از گله ها
ما که همگن گشته ایم از جمع تنهایی مان
ما که امیدمان از دوردست های دود زده زوزه می کشد
ما که به رویا, راه پیش نداریم, پس نداریم, پیش نداریم
ما که در این, جا مانده ایم,
باشد که به رغم هشیوارگی, نیلوفرانه در شفق زندگی غوطه ور شویم