چنان که چشم گره گشایی از تو نیست

زان زمان که از دانه ام شکفته

جوانه

سبزه

بر خاسته به هفت خوان سین

 و ان گاه خمیده

و کنون که چشم به راه سیزده  نشسته

امیدم تنها این بوده که شاید  به دست خویش مرا گرهی بزنی